W dzieciństwie kochałam gry planszowe. Ale jak ktoś pamięta kiedyś te gry planszowe były proste w stylu chińczyka czy Eurobiznesu. Fajne były, nawet miałam ich sporo, ale niestety była jedna wada, żeby w nie zagrać trzeba dwóch osób co najmniej. Teraz powstają gry, w których można grac solo. Jak je odkryłam zakochałam się na nowo.

To niesamowite zjawisko, jak fajnie można się bawić i w dodatku nie trzeba szukać kogoś do grania, bo są boty, tzw. automy, które ze mną graja. Ciężko z nimi wygrać ale człowiek się wyrabia. Nie powiem, czasem zagram z koleżanką i też jest super. Ale cieszę się, że ktoś wpadł na ten super pomysł, żeby stworzyć w grach planszowych możliwość grania solo. To oczywiście nie jest nowa pasja tylko stara odgrzebana na nowo. Ci co mnie znają ostatnio mi powiedzieli, że ja mam naprawdę świra na punkcie gier planszowych. To prawda, przesiadłam się z PC na stół z planszówkami i jest mi z tym dobrze. Czasem zagram w komputerową grę, ale zamiast siedzieć kolejne godziny przy kompie, wolę przy stole i główkować jak wygrać z autoną. Współczesne gry planszowe są bardzo zaawansowane pod względem skomplikowania. Nie są takie monotematyczne jak chińczyk czy eurobiznes, że robisz ciągle te same rzeczy i za bardzo nie musisz myśleć. Tu tak nie jest zarówno Ark Nowa, czy Brzdęk. Nie drażnij smoka (opowiem o nich w innym poście) są naprawdę tak wymyślone, by mózg parował. I dobrze, bo mózg pracuje, rozwija się, a ja nie niszczę wzroku przed PC.